Mensen die mij goed kennen, weten dat kamperen niet mijn grootste hobby is. En ik ook zeker geen diehard festivalganger ben. Dat massale, zoveel mensen op een plek – IT FREAKS ME OUT. Dus je kunt wel raden, dat ik nooit stond te springen om naar LowLands te gaan. Drie dagen knetterduur grond-bivakkeren op een gigantisch festivalterrein tussen 55.000 strangers? Gee, thanks. But no thanks.

Lekker met zo’n rolletje pleepapier onder je arm, op naar de Dixie’s playground. Nadat je lekker zwetend je tentje uitkookt of zwemt (ligt aan het weer), om vervolgens torrentjebrak aan dag #2 te beginnen. Je voelt ‘m al: ik zag dit driedaagse festivaldorp altijd een klein beetje, als één grote nachtmerrie vol hipsters.

Tot dat ene telefoontje. ‘Hé Cath, ga je mee naar LowLands? Don’t worry, we slapen in een bungalow.’ Oké… ‘Oh, trouwens we vertrekken donderdag al.’ Oké… dat is dus vier dagen. ‘Oh, ja en we gaan dan ook nog even langs Decibel en Strafwerk.’ Ik heb maar gedaan alsof ik wist wat Strafwerk was. Maar, ho even. Decibel? Ehmmm… dat is toch…? Regelrechte paniek.

Ach, fuck it. Kom maar op met die festival ontgroening. I’m going on an adventure! Zoals die kleine hobbit zou zeggen. En aangezien het toch een weekend-of-firsts is, besloot ik er dan ook maar meteen een vlog over te maken. Benieuwd hoe dit weekend mij afging? Check de vlog!

(P.S. Het was fantastisch!)

JOE!