Studeren in New York: Back to (high?) school

Wellicht na het lezen van deze blogtitel, zullen jullie wel denken; high school? Die Paling maakt het zich daar maar gemakkelijk van af. Let me explain! Sinds drie weken ben ik namelijk weer terug achter de schoolbanken gekropen en ik vind het dus echt ontzettend leuk. Schoolbanken? Jup. Check! En dus ook in de letterlijke zin van het woord, want ik volg via de New York University avondcollege in een highschool in Lower East, waar ik op mijn vlotte nikes in een half uurtje naar toe loop. Tenminste, als ik de ‘spits’ op Times Square ontwijk (Net een echte New Yorker, hè?).

Ik zit in een klein klasje met young professionals, die na het afronden van hun universiteitsjaren, nu al een aantal jaren werkzaam zijn, vaak bij een van de grote reclame kantoren hier. Sommigen hebben zelfs hun eigen bedrijf al opgezet. Ja, ik zit hier dus tussen, als een blij ei, alle stof te absorberen als Sponge-Bob. Maar ik denk wel twee keer na, voor ik iets zeg, en zij straks denken; ‘Wat is dít voor lampion? Die heeft het licht nog niet gezien.’

High School Musical vibes

Binnen de school is het overigens net alsof je op een lege set van High School Musical bent beland. Maar echt. Aan de muren hangen posters met leuzen tegen bullying, tussen de rijen aan rode lockers door, vergezeld met portretfoto’s van ambitieuze scholieren en hun prestigieuze titels. Schitterend!

Ik moet wel toegeven, de entree van de school is wel echt depressing. Net een gevangenis. Het heeft meer weg van een nooduitgang en die oh zo strenge blik van de guard hielp ook niet echt. Op gegeven moment stapte ik met mezelf op de 9e roltrap omhoog. Ik moest naar de zesde verdieping, maar leek er maar niet aan te komen. Wat een wereldreis. Het gebouw was compleet uitgestorven, die piepende roltrappen gingen er steeds freakier uitzien en ik begon me toch even af te vragen what-the-f ik hier kwam doen. Twaalf roltrappen verder was ik er, hoor. No wonder dat high school kids kampen met overgewicht als ze gewoon ‘roltrappend’ richting de hemel kunnen.

Never too cool (or old) for school

Maar ach, hoe dan ook, ik kan het oprecht iedereen aanraden zo nu en dan weer eens je knieën onder een schooltafeltje te steken. Ik ben van mening dat het belangrijk is jezelf te blijven ontwikkelen, hoe oud je ook bent. En daarnaast, kom op, je hebt direct een verdomd goede reden om een paar maanden in een van de vetste steden ever te wonen! Breng ik je al op ideeën? Mooi.

Continue Reading

Op eigen houtje naar New York

Never give up on a dream because of the time it will take to accomplish it. Time will pass anyway’, zei ooit een wijze auteur in de jaren ’60. Een Amerikaan. Ene Earl Nightingale (en nee, schaam je niet, ik had ook nog nooit van de beste man gehoord). Enfin, hoe cliché het ook klinkt, meneer Nightingale was damn right.

Context? Ja, die zal ik even geven. Al sinds ik hier voor de eerste keer rond hobbelde als kleine banjer, die nog geen ‘prik’ lustte, ben ik fan van New York. Even voor jullie referentiekader: ik vond het in het Guggenheim leuker om in rondjes naar beneden te rennen, dan de architectuur of de kunst die daar de muren verrijkte te aanschouwen. (Dan heb je een beetje een idee).

Wonen in New York

En al helemaal nadat ik hier in 2014 met mezelf over Fifth liep, dacht ik: ik moet hier ooit gewoond hebben. Deze urban jungle aan wolkenkrabbers heeft een onverklaarbare mysterieuze aantrekkingskracht.

Soloreizen naar New York

Jaja, leuk bedacht maar hoe ga je dat doen dan? Sparen! Heel veel sparen. Oh, en uiteindelijk gewoon je ticket boeken zodat je niet meer terug kan. En vervolgens alleen op dat vliegtuig stappen. Want als je wacht tot er iemand met je meegaat, ga je waarschijnlijk niet meer. En tja, ergens is dat natuurlijk doodeng. Maar soms moet je in het diepe springen. Dus na ruim een jaar geld apart te hebben gezet, heb ik mijn kamerinboedel verplaatst naar kartonnen dozen en mijn koffer gepakt. Daar vertrok ik dan afgelopen vrijdag in de vroege ochtend met mijn groene, lelijke koffer naar Schiphol.

Thank the lord dat een vriendinnetje mij wegbracht, want bij de incheckbalie bleek die groene hutkoffer van mij maar liefst 27 kilo(!) te tellen. Hoe dan. Of ik er even ‘wat’ uit kon halen. Top. Ik zweer dat het door de koffer komt, die is an sich gewoon heel zwaar. ‘In New York koop ik wel een nieuwe’, zei ik nog. Vloekend op dat onding. 

Nooit meer naar huis

Inmiddels ben ik alweer twee dagen in New York en zou het liefst nu al niet meer weggaan. Wat een geweldige stad! Het eerste dat ik deed? Een bagel met cream cheese scoren en deze oppeuzelen in het zonnetje op de tribune op Times Square. Waar mijn straat trouwens op uitkomt(?!) Hello New York!

Continue Reading