Bijna elke week krijg ik de vraag: ‘hé maar Cath, wat is je plan dan nu?’ of ‘wat ben je überhaupt van plan?’ Telkens komt dat ‘plan’ weer terug. Ik heb ‘m al in vele vormen gehoord. Logisch ook, want ik had altijd de gróótste plannen. Ging ik niet twee maanden (na m’n Master voor de lol – ja, echt) nog studeren aan UC Berkeley, dan ging ik wel drie maanden op sabbatical naar New York. Want hè, life is short. (And I get easily bored).

Maar voor het eerst in mijn leven, heb ik dus geen plan. En dat is écht een verademing. En tja, misschien kun je dat ook als een soort van ‘plan’ zien? Natuurlijk kan ik er wel weer eentje gaan bedenken. Maar… dat ben ik dus niet van plan. (HAHA).

Goudvis-sitten bij de buren
Ik merk dat velen om mij heen goed gedijen in een cultuur van bepaalde zekerheid (lees: elke maand die zak pecunias op je rekening). Orde en regelmaat. En dat is hartstikke begrijpelijk. Zeker in Amsterdam, waar je huur elke maand zo knotsknetter hoog is, dat je je bijna geroepen voelt in het weekend bij te klussen bij Ome Bert’s bakkerij. Of spontaan te gaan babysitten op de goudvis van je onderburen. En dan heb ik het nog niet eens over alle sociale gekkigheid in het weekend, waarvan – ja, geef toe – de FOMO het toch altijd van je wint. En de alcohol overigens ook, laten we wel wezen. Op vrijdag 18.00 uur vliegen die biertjes als warme broodjes over de toonbank.

Als een vis in het water. OK, zeespons dan.
Sinds ik mijn baan heb opgezegd, is geen enkele dag hetzelfde. Ik ontmoet elke week nieuwe, inspirerende mensen. Krijg af en toe een paar weken een kijkje in de keuken bij interessante grote bedrijven of juist ambitieuze start-ups. Werk waar ik ook wil (heel Amsterdam = my playground) en sta werkelijk overal voor open. Wat mega tof is, want zo komen er dingen op mijn pad waar ik anders nooit de tijd of ruimte voor had gehad. Je kunt alles ontdekken, exploiteren en uitproberen. En ondertussen leer ik zo ontzettend veel! Ik voel mij een soort nieuwsgierige SpongeBob die alle kennis en tips maar al te graag in zich opneemt. Dus mijn ‘plan?’ Ik ga voorlopig als ambitieuze zeespons door het leven. Maar dan zonder knuffelgewichtheffen en squarepants, lakschoentjes of rode das. Ben je mal.