Een bakkie met… Dorit Roest @TIM 

Bakkie met Dorit Roest

Deze pretty 20-something had de ondernemers spirit al vroeg te pakken! Tijdens haar Master startte Dorit Roest (28) haar eigen foodblog Dolly’s Dish en voor ze het wist telde die 15.000 unieke bezoekers per maand. Al snel werd zij benaderd door bedrijven, maar ook door merken die niet bij haar pasten. “Ineens dacht ik: waarom is er in hemelsnaam niet één plek waar bedrijven en bloggers samenkomen?”, aldus Dorit. En dat was het begin van TIM. Daarnaast was deze powervrouw de afgelopen weken niet uit de media weg te denken… In dit blog lees je waarom!

Vertel, vertel! And start at the beginning…
“Ongeveer 5 jaar geleden ben ik begonnen met mijn foodblog, eigenlijk puur uit nieuwsgierigheid. Ik wilde kijken of ik dat ook kon en heb vaak het gevoel dat iedereen alles kan, als je maar goed Googelt, haha! Ik was begonnen en in die tijd kwam het niet zo veel voor dat iemand een blog begon. Dus daar had ik een ontzettend groot voordeel mee.”

‘Ik dacht: of ik heb een gat in de markt, óf het is het domste idee ooit’

“Mijn blog werd veel gedeeld, mijn netwerk ging ermee aan de haal en al snel had ik 15.000 unieke bezoekers per maand. Het waren, helemaal zo in het begin, hoogtijdagen voor bloggers, maar ook voor influencers. Zo werd ik veel benaderd door bedrijven, maar ook bedrijven die totaal niet bij mij of bij mijn blog pasten en maar gewoon met hagel aan het schieten waren. Ja, ik dacht toen: wat mega vet als je zo je boterham kunt verdienen, maar die merken of producten waarmee je samenwerkt, moeten wel echt bij je passen. Daarnaast moet je ook genoeg creatieve vrijheid krijgen als influencer om er echt je eigen content van te maken. Anders raak je heel je geloofwaardigheid kwijt en dat is juist de reden dat mensen je volgen. Zodat ze zich met je kunnen identificeren, en omdat ze erop vertrouwen dat wat jij zegt, met de beste bedoelingen is.”

En jij dacht…hee! Hier moet ik iets mee?
“Ja, ik dacht letterlijk: waarom is er in hemelsnaam niet één plek waar alle bedrijven hun vraag, opdracht of behoeften kunnen plaatsen? Ik kon nergens een dergelijk platform vinden. Maar dus echt nergens, ik heb tien dagen lang het internet afgezocht. Ook niet in andere landen. Ik was er gewoon echt van overtuigd dat het een goed idee was.”

‘De eerste maand konden we onszelf al uitbetalen…’

Wat is er allemaal aan vooraf gegaan?
“Ik heb eerst wat business courses gedaan. Ik ging voor die corporate carrière, want ik dacht dat ik dat wilde. Maar eenmaal daar, dacht ik: what the hell doe ik hier? Ik was geobsedeerd door mijn eigen idee. Ik weet nog dat ik tijdens een business course op de Zuidas dacht: fuck it, ik ga het gewoon doen! Ik had zelfs al een baan aangeboden gekregen van mijn oude stage, en toen ik daar ‘nee’ op zei, voelde het wel heel echt ineens. Ik heb een A4 gepakt en al mijn ideeën opgeschreven en dat werd mijn leidraad. Je kiest voor jezelf, het is echt een sprong in het diepe. Doodeng, maar tegelijkertijd ook heerlijk. Ik ben samen met Myrthe Stapper (mijn huisgenoot destijds) Bloggers Network (BN) begonnen. En ironisch genoeg was ABN onze eerste klant, waar ik de business course had gevolgd!”

Jullie hebben BN, en later kwam daar ook The Influencers Movement (TIM) bij?
“Ja, het eerste jaar met BN was echt booming, want we waren gewoon de enige partij die iets deed met influencer marketing (wat toen nog niet eens zo heette!). Maar op een gegeven moment merkten we dat de wereld van influencer marketing veel groter was dan alleen bloggers. En waar BN eigenlijk meer een soort agency was, waarbij we bedrijven echt van A tot Z hielpen met hun campagnes, wilden we met TIM eigenlijk de deur voor experts openzetten om het zelf te gaan doen. Zodat meer creators en bedrijven kunnen samenwerken. Wij willen een ecosysteem creëren waarin iedereen van zijn passie zijn werk kan maken. Op een meer technisch en schaalbare manier.”

‘Wij hebben belachelijk grote risico’s moeten nemen…’

Wat waren voor jou moeilijke momenten als ondernemer?
“Het eerste jaar ging super goed dus wij dachten het zal niet zo zwaar zijn als iedereen zegt, maar er komt zoveel bij kijken. Wij hadden geen tech-hart, dus onze zoektocht naar een partner of co-founder die technisch wel sterk was, kostte zoveel tijd en energie. In het begin heb je niets te verliezen, elk succes is winst. Alles is beter dan hoe het was, want ervoor was er niets. Maar je moet het vast weten te houden en ook weer verder groeien en risico’s nemen. Wij hebben belachelijk grote risico’s moeten nemen…”

Wat voor risico’s?
“We hadden een comfortabel inkomen met onze services die we aanbieden via BN. BN was de cash-cow, maar met TIM wilden we de wereld veroveren. Maar de inkomsten via TIM waren veel kleiner. Daar hebben we op gegeven moment ook mensen moeten laten gaan. Maar dat is een hele goede stap geweest, want daardoor zijn we – op het gebied van micro influencers – nu nog steeds marktleider.”

‘Ik heb een A4 gepakt, al mijn ideeën opgeschreven en dat werd mijn leidraad’

Oei, dat lijkt mij wel heel lastig ja! Hoe ging je daarmee om?
“Ja dat was super pittig. Dan zegt alles in je lijf; doe het niet. Je weet dat het op korte termijn pijn gaat doen. Maar omdat je gelooft dat het op de lange termijn een winst is, moet je daar dan wel voor gaan. Het is heel makkelijk om als ondernemer in het comfortabele te blijven, maar dan groei je niet. Myrthe is eind 2016 weggegaan, zij wilde graag stabiliteit na die onwijze rollercoaster. We dachten het is now or never, nu moeten we opschalen. Zij dacht: ik denk niet dat dit mijn avontuur is. Ze had er wel vertrouwen in, en is nog steeds betrokken, maar vanaf dat moment was ik wel alleen. Daarnaast had ik ook nog eens extreme technische problemen. Gelukkig heb ik toen wel in 4-5 maanden de hele jaaromzet behaald van het jaar ervoor en daarmee konden we een nieuwe re-build doen. Maar ook ik denk soms: waar ben ik mee bezig? Een coach spreken, is dan fijn. Zij is best wel zweverig en ik vind dat echt heerlijk. En dat wist ik helemaal niet, dat heb ik moeten ervaren. Maar ik ben met haar gaan praten toen Myrthe wegging. Wij bespraken altijd alles en nu moest ik ineens alles zelf beredeneren. Deze coach heeft mij een nieuwe manier van denken geleerd, waardoor ik dus heel veel meer in het moment sta.”

‘Ik keek om mij heen en ik had echt even een besefmoment waar ik heel dankbaar was’

Wat waren jouw grootste hoogtepunten tot nu toe?
“Vorige week hadden we een photoshoot van het team. Op een gegeven moment keek ik om mij heen en dacht: ‘Wow: ik heb deze mensen bij elkaar gekregen en met elkaar werken wij aan een hoger doel waar we allemaal in geloven. Supergaaf! Ik had echt even een besefmoment waarin ik heel dankbaar was.”

Maar… je hebt groot nieuws! TIM gaat de krachten bundelen en krijgt twee nieuwe co-founders erbij?
“Ja! Vorig jaar september hebben we besloten de krachten te bundelen! De twee nieuwe co-founders die ik in ons bedrijf heb mogen verwelkomen zijn Dennis Tan en Matthaeus Schreder (ja hoor, je mag Matty zeggen) van Dashmote. Waar ik me persoonlijk blijf focussen op de business en het team als CCO, legt Dennis die focus als CEO op de lange termijn en internationalisering, en is Matty als CTO in charge of het product en development team.”

‘Delen ís echt vermenigvuldigen!

“Dit nieuws komt natuurlijk niet over één nacht ijs. Nee, de afgelopen 9 maanden hebben we in het geheim al volop samengewerkt aan de vele nieuwe features, het nieuwe design en de verbeterde communicatie die jullie in rap tempo op het platform hebben zien verschijnen. De wittebroodsweken zijn voorbij, het team is gegroeid van 6 naar 14 man en we zijn nog steeds elke dag extreem blij dat we met elkaar dit avontuur in zijn gestapt. Delen ís echt vermenigvuldigen!”

BASE
Dorit met haar nieuwe team

En meteen ook een nieuwe naam: BASE. Nieuwe missie, nieuwe naam?
“Bij de totstandkoming van onze gezamenlijke strategie was er één woord wat de afgelopen maanden continue naar boven kwam. We willen namelijk een (home) ‘base’ zijn waar creators altijd het gevoel hebben terecht te kunnen. We willen bedrijven helpen hun (data) ‘Base’ inzichtelijk te maken en relaties op te bouwen en we willen bovenal een fundament, een ‘Base’ leggen voor dit nieuwe beroep, deze nieuwe marketingvorm, deze nieuwe wereld van creatieve content creators om hun maximale potentie te bereiken. De komende maanden veranderen we langzaam naar de nieuwe naam: BASE.”

Wie is eigenlijk jóuw grote voorbeeld?
“Ik als vrouw, vind het vervelend dat het de norm is, dat je dingen op een mannelijke manier aanpakt. Dus als jij een bedrijf wilt opzetten, dan ben je autoritair, overtuigd, dominant. Maar, ik heb ook een intuïtieve kant en ik weet mensen te motiveren, omdat ik ook mijn empathisch vermogen ontwikkeld heb. In een onderhandeling pak ik dingen aan op een manier die bij mij past, maar ik had mentoren die dan een man van mij wilden maken; hard tegen hard. Ik wilde het graag op mijn eigen manier doen en miste daar soms wel vrouwelijke rolmodellen in. Daarom heb ik ook een groep van Female Founders opgericht. Charly van Charly Cares hoort daar ook bij bijvoorbeeld. Een club van vrouwelijke ondernemers, die ervaringen uitwisselen, ontbijten met elkaar, etc. Eigenlijk allemaal ondernemende meiden die rond de 30 zijn, daar haal ik dus meer inspiratie uit dan welke tough love doorgewinterde mannelijke ondernemer dan ook.”

‘Dát is voor mij als ondernemer misschien nog wel de ultieme uitdaging…’

Wat is de droom?
“Ik wil eigenlijk heel graag een soort fysieke plek creëren, dit kan een multifunctionele plek zijn, ik heb altijd met heel veel plezier in de horeca gewerkt. Vind heel mooi om te zien dat je een omgeving zo kan creëren dat mensen optimaal tot hun recht komen, zoals binnen co-workingspaces of koffietentjes. Ik heb een soort droom – die heb ik altijd al gehad – om op een dag mijn eigen fysieke plek te creëren, met een groot espressoapparaat, wat mensen hun gedrag positief kan beïnvloeden. Niet online, maar iets offline te kunnen maken. En daarnaast ben ik heel veel bezig met plezier te houden in wat ik doe en dat is voor mij misschien nog wel de ultieme uitdaging. Dat je elke dag ook gelukkig bent met je werk en wie je bent en wat je doet.”

‘Als ik 1 ding anders zou doen, is het wel eerder geld accepteren van investeerders’

Jouw tip voor beginnende ondernemers?
“Als ik 1 ding anders zou doen, is het wel eerder geld accepteren van investeerders. Als het goed voelt, moet je dat doen, want je kunt zo veel sneller groeien.”

Continue Reading

Een bakkie met… Suzanne van Duijn @SuusjeHQ

Bakkie met Suzanne van Duijn SuusjeHQ

Van Jurist naar Digital Nomad. Suzanne van Duijn (29) van SuusjeHQ deed het! Ze gaf de brui aan haar juristenbestaan en stapte in de wereld van PR. Al snel werd het wetboek verruild voor een ticket naar Thailand en Nieuw-Zeeland en dat was de aftrap van haar ondernemersavontuur. ‘Ik had geen plan, maar ook niets te verliezen’, vertelt ze. Lees hier over mijn bakkie met deze wel bereisde onderneemster! (OK, champagne dan. Cheers!)

 Digital Nomad. Oftewel: al werkend reizen. Voor de meesten een droom! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
“Het is niet zo moeilijk als mensen misschien denken. Je koopt een laptop, je start een online bedrijf en je gaat. Praktisch gezien dan, haha! Toen ik voor mezelf begon, had ik al een reis geboekt naar Thailand en Nieuw-Zeeland en dacht: waarom zou ik dan 3 weken gaan? Ik ben eigen baas. Iets wat eerst ver weg leek, was ineens realiteit.”

 

‘De optie om te kunnen gaan en staan waar ik wil, is voor mij vrijheid’

 

Dus, jij zegt: gewoon doen!
“Als jij werkzaamheden hebt die je online kunt uitvoeren, kun je een Digital Nomad zijn. Iedereen doet er misschien te spannend over. Als je het echt wilt, moet je gewoon gaan. Ikzelf ben vier maanden per jaar weg, maar ik heb ook gewoon een thuisbasis en een vriend met vaste baan. Maar de optie om te kunnen gaan en staan waar ik wil, is voor mij vrijheid. En op reis ben je soms toch afgeleid, je wilt ook het land ontdekken, en het is vaak warm. Hier in Nederland kan ik ook bergen werk verzetten!”

Wat heb je hiervoor gedaan?
“Ik begon als jurist, maar ben in 2013 geswitcht naar de online mediawereld. Eerst als redacteur bij Textilia. Daarnaast was ik begonnen als freelance jurist, maar voornamelijk als blogger over juridische onderwerpen. In 2015 ben ik in PR gegaan en een jaar later dacht ik: ik ga voor mijzelf beginnen. Overigens had ik al sinds 2009 mijn eigen blog, die heet nu Artikel 2.55!”

 

‘Ik zie mijzelf als een reizende ondernemer, niet zozeer als reiziger die bijverdient om langer te kunnen reizen’

 

Welke eigenschappen moet je – volgens jou – bezitten als Digital Nomad?
“Aan de ene kant lijkt het misschien makkelijk, maar het is niet voor iedereen weggelegd. Als je weinig discipline hebt en een excuus wilt om langer te kunnen reizen, is dat geen gegronde reden. Je moet wel ook echt je wérk leuk vinden. Ik zie mijzelf als een reizende ondernemer, niet zozeer als reiziger die even wat bijverdient om nog langer te kunnen reizen. Toen ik mee was op Nomad Cruise vorig jaar viel mij dat heel erg op. Een paar mensen leven als backpacker om zolang mogelijk te kunnen reizen. Ik reis liever 4 maanden per jaar, en dat ik ook mijn vriend, vriendinnen en familie nog zie.”

 

‘Ik begon zonder plan, zonder verwachting aan mijn bedrijf. En had eigenlijk geen idee wat ik ging doen’


 

Wat was jouw tofste werkreis tot nu toe?
“Ik ben in maart naar Jamaica geweest – dat was zo gaaf! Toen heb ik wel mijzelf wel even geknepen. Ik was daar gewoon voor een betaalde klus, geen persreis dus. Zo tof! En mijn vriend mocht mee. Op dat moment dacht ik: wat heb ik in twee jaar tijd gedaan dat ik dit mag doen? Daarnaast heb ik in 2016 een reis gewonnen met een bloggersprijsvraag en toen mocht ik naar Kenia, dat was wel ook echt vet.”

Man, wat gaaf! Maar laten we al het harde werken niet vergeten…
“Ja, als je in loondienst bent, en je maakt één vette reis per jaar, denken mensen al snel: wow wat gaaf dat je dat allemaal kunt doen! Maar het is geen vakantie. Het is hard werken, je bent alleen. Je bent niet met je vrienden op trip, en dat vergeten mensen soms. Het is ook echt werken. Dat vind ik wel lastig. Je wilt ook niet klagen.”

 

‘Doe ik wat ik leuk vind? Dan ben ik blij. Dat blijft altijd mijn checkpoint. Geluk, dat vind ik het allerbelangrijkste’

 

Waar ben je trots op?
“Wat ik heb neergezet in bijna 2,5 jaar tijd. Ik begon zonder plan, zonder verwachting aan mijn bedrijf. Ik had geen idee wat ik eigenlijk ging doen. Ik wilde een andere baan gaan zoeken, maar dacht ik ga voor mijzelf beginnen. Ik had namelijk niets te verliezen. Ik zag geen beren op de weg en ik denk dat ik juist door die mindset nu hier sta. Ik ga iemand aannemen volgende week, het gaat super. Soms denk ik, mis ik niet iets? Opdrachtgevers komen naar mij, waar heeft iedereen het over dat het vinden van opdrachtgevers zo moeilijk is? Maar dát is natuurlijk ook de kracht van anderen over je laten schrijven. De kracht van PR!”

Dat hebben van geen plan is soms zo slecht nog niet he!
Maar vertel, wat is jouw stip op de horizon?
Ik zeg eigenlijk altijd: happiness is the highest level of success. Ik vind het moeilijk doelen te stellen. Iets wat je denkt te willen, kan zo anders lopen uiteindelijk. Het beroep wat ik nu heb, bestond vijf jaar geleden nog niet. Je prioriteiten veranderen, maar wat ik wel weet, is dat ik gelukkig wil zijn. Dat blijft altijd mijn checkpoint. Doe ik wat ik leuk vind? Dan ben ik blij. Ik blijf toch wel groeien, want ik wil steeds iets nieuws en dan blijf je je vanzelf ontwikkelen. Ik ben snel verveeld, dus ik weet zeker dat ik over een paar jaar niet precies hetzelfde doe als nu. Maar geluk, dat vind ik het allerbelangrijkste.”

 

‘Iets wat je denkt te willen, kan zo anders lopen. Het beroep wat ik nu heb, bestond vijf jaar geleden nog niet eens’

 

Waar gaat de volgende reis heen?
“Naar Griekenland! Voor een persreis met yoga.”

 Wat zou je zeggen tegen lezers die ook Digital Nomad willen worden?
“Koop een laptop en ga! Wat houd je tegen?

Afgelopen maandag lanceerde Suzanne haar tweede bedrijf PR-cursus.nl, samen met haar nieuwe business partner Chantal Schram. Ook weten hoe je meer media-aandacht creëert? Lees mijn blog (+kortingscode!).

Continue Reading

Een bakkie met… Jules Oostendorp @De Eeuwige Jeugd

Een bakkie met Jules Oostendorp @De Eeuwige Jeugd

Je baan opzeggen en fulltime bier gaan brouwen. Je moet het maar durven. Jules Oostendorp (26), medeoprichter van bierbrouwerij De Eeuwige Jeugd, flikte het. EN HOE. Binnen 1,5 jaar tijd lagen hun Bullebakjes en Lellebelletjes in 250 cafés in Amsterdam. En, natúúrlijk ook bij JOOST.! Meer dan genoeg reden voor een ‘speciaal’ bakkie met deze 20-something.

Hoe is het idee eigenlijk ontstaan om biertjes te gaan brouwen?
“Mijn compagnon (Thomas Oostdijk) werkte eerst bij een grote pilsbrouwer. Hij zag die markt van speciaal bier opkomen en dacht: hier moeten we iets mee doen. Hij raakte in gesprek met een brouwer, die brouwde al zo’n 10 jaar bier. Ook voor Brouwerij ‘t IJ. Hij vond het leuk om zelf eens een eigen bier te brouwen, zodat hij zijn creativiteit erin kwijt kon. Ze zochten nog iemand voor Marketing en toen ben ik ingestapt. Het werd al vrij snel serieus. Ik had ook wat spaarcenten en het leek mij leuk dit avontuur aan te gaan. Toen hebben we de koppen bij elkaar gestoken.”

Waar houd jij je allemaal mee bezig?
“Ik houd mij bezig met de Marketing en mijn compagnon met Sales. We regelen grotendeels samen het logistieke deel. Binnen een maand staat er een nieuw biertje op de kaart. Alle huisbieren die we maken, lopen heel hard. Zo maken wij voor 10 cafés in Amsterdam een eigen bier. Zoals de Ebelixer voor de Ebeling.”

‘Het begon als grapje, het was helemaal
niet 
de bedoeling dat het zo serieus zou worden’

 

En jullie noemden het: ‘De Eeuwige Jeugd?’
“Ja het schijnt dat wij de ‘verloren generatie’ zijn”, zegt hij met twee vingers in de lucht als metaforische aanhalingstekens. “Tja, daar zijn wij het niet helemaal mee eens. Wij zien het juist als de generatie met oneindig veel mogelijkheden. Misschien wel te veel. Er zijn alleen al duizend keuzes voor een studie. Toen dachten we, wat verbindt nou de verschillende generaties? Dat we eeuwig jeugdig blijven. Eerst was het: 60 is het nieuwe 50 en dat wordt steeds jonger. Inmiddels is het 30 is het nieuwe 20. Het is een beetje een knipoog naar de samenleving, van; blijf dingen doen die je leuk vindt en neem het allemaal niet te serieus. Een beetje een abstract verhaal, maar we vonden dat wel in één term goed samen komen in ‘De Eeuwige Jeugd.’ We hebben verschillende karakters bedacht, die jou kunnen helpen om dat te bewerkstelligen…”

Vertel…
“Kijk, we zeggen niet dat het een toverdrankje is, maar het kan je wel helpen om een bepaalde mindset te hebben. Bijvoorbeeld de Lellebel is een zoet biertje, beetje fruitig, die kan jou misschien iets meer helpen een Lellebel te worden. En een Gladjanus is een wat soepeler biertje, glijdt lekker naar binnen, kan jou misschien een beetje helpen iemand te versieren. De Bullebak is weer vrij zwaar bier, dat zegt de naam ook al, en daar wordt je ook een beetje nors van, hoog in alcohol. Zo hebben we een beetje geprobeerd de karakters aan het bier te koppelen, maar ook jou een zetje in de rug te geven om misschien iets te doen wat je anders niet zo snel zou doen.”

Wat was het moment dat je dacht: fuck it, ik zeg mijn baan op en ga bierbrouwen?
“Ik was aan het afstuderen en ik werkte voor de Verloning van een studentenuitzendbureau. Loonaangiften, pensioen aangiften, declaraties van treinkaartjes. ‘Super leuk.’ Nee, het begon natuurlijk als grapje, het was helemaal niet de bedoeling dat het zo serieus zou worden. Maar op gegeven moment hadden we door dat de naam best wel aansloeg. Dat was ook het enige, want het eerste bier was niet te pruimen. Maar tja, we hadden ons spaargeld erin gestopt… Dan komt ineens dat omslag punt.”


‘Het zijn drie dingen die
iets tot een succes kunnen maken…’

 

“Die trein kwam langs, je springt erop en je kunt niet meer terug. Je moet wel, dus hop die knop omzetten en gaan. Het zijn drie dingen die iets tot een succes kunnen maken. Het moet aanspreken, je naam en je verhaal. Dan moet het nog een beetje te pruimen zijn. Maar de derde is, dat het je gegund moet worden. Die andere twee die lul je wel weer recht. Maar of iemand je iets gunt en of ze voor je lopen, niet. Het is ellebogenwerk en dan moet je maar net mazzel hebben dat iemand zegt: joh, ik vind jou wel aardig. Maar goed, inmiddels hebben we de kwaliteit van onze bieren op orde en komt er wel exact uit wat we willen hebben.”

Heb je altijd al willen ondernemen, of …?
“Nee, niet altijd. Dat is iets wat de laatste twee, drie jaar is gekomen. Ik heb zelf altijd in de horeca gewerkt. Gehopt tussen cafés, clubs, achter de bar. En ik probeerde vaak niet binnen drie maanden ontslagen te worden… haha. Maar ik ben sinds twee jaar wel mee bezig met ideeën verzinnen. Ik heb stiekem zoveel ideeën, eigenlijk elke week wel een nieuwe.”

‘Verlies moet je snel nemen,
zei mijn opa altijd’

 

Wat is jullie grootste fuck up geweest tot nu toe?
“We hadden een batch die heette de Vuig Tuig; vijf gangsters met roze zonnebrillen. We hadden eerst een bier laten brouwen voordat we überhaupt hadden nagedacht over een karakter. Toen kwam de druk van we moeten binnen twee weken een karakter bedenken. En dat hebben we toen gedaan, maar dit bleek een bij elkaar geraapt zooitje en we merken dus dat dat voor geen meter verkoopt. Dat heeft ons wel veel geld gekost.”

 

‘Creativiteit kun je niet afdwingen’

 

“Dus we weten nu: je moet niet verplicht iets leuks moeten bedenken. Creativiteit kun je niet afdwingen. Je moet soms eerder in het proces je verlies nemen, dan krampachtig iets willen blijven proberen… Dat levert meer stress op en kost geld. ‘Verlies moet je snel nemen’, zei mijn opa altijd.”

Twee jaar geleden gestart en nu al bijna in elke Amsterdamse kroeg te vinden.
HOE DAN?
“Ja dus die drie pijlers. Daarnaast hebben we de meest populaire kroegen uitgekozen om proberen binnen te komen. Soort ‘cherry picking.’ En wat bij ons ook onwijs heeft geholpen, is de Lellebel. Dat is een wat toegankelijker bier en dat sloeg aan. Op die manier kwamen we een beetje in the picture.  We kregen al snel meer naam en de truien waren ineens populair. Dat ging ineens erg snel in drie maanden tijd. En wat ons anders maakt, is dat we ons volledig focussen op het gevoel van het merk en niet op het bier. We zijn een bierbrouwerij maar hebben het eigenlijk nooit over bier. Dat is ondergeschikt. We maken gewoon bier. We spelen ook niet in op de kenners of fijnproevers. Bier = bier. Als er ergens zo veel aanbod van is zoals bijvoorbeeld auto’s, dan verschilt de motor wel iets van de ander, maar ze rijden allemaal op de snelweg. Dit brengt ook een bepaald idee met zich mee. We wilden het zichzelf laten verkopen. We doen daarom ook bewust weinig met reclame of social.”

Wat is eigenlijk persoonlijk jouw favoriete bakkie?
“Ik vind de Bullebak het lekkerst. Een mix van een Duitse Weizen en een Belgische trippel. Dat is eigenlijk ‘vloeken in de kerk’, maar we hebben het toch gedaan. Hij is hoog in alcohol; een vol biertje. Vet karakter. Maar zoals ik al zei, is er voor elke situatie een biertje.”

Jullie hebben het zo toch behoorlijk goed voor elkaar. What’s next?
Ik denk dat wij niet per se internationaal hoeven te gaan. Daar ligt onze focus totaal niet. Maar het zou wel gaaf zijn om iets te kunnen exporteren. Of een eigen brew pub ooit; een plek met pop-up podium, waar je kunt eten en bier direct uit de tank kunt drinken. Op deze manier drink je het verst gebrouwen bier! Ik zie het dan als soort broedplaats voor ondernemers. Een episch centrumpje van bier, leuke dingen en muziek. Je kunt ook merk verbreding zoeken. Wat we bijvoorbeeld leuk zouden vinden, is dat je jezelf daar kunt vereeuwigen, door in onze stijl je naam op de muur te plakken of op een fles, en aan iemand geven. Als een soort gimmicks.”

‘Probeer van je 8 een 10
te maken en niet van je 4 een 6’


Wat is jouw tip voor ondernemers?
“Probeer van je 8 een 10 te maken – niet van je 4 een 6. Voorbeeld: ik had een keer een lezing van een hockeycoach en die zei: ‘ik had een hele goede spits; haar forehand was een 8, maar haar backhand was een 4, dus ik dacht we gaan van die backhand een 6 maken. Maar door veel te trainen met alleen de backhand, vergeet je de forehand. Terwijl als je alleen maar traint op die forehand, kun je die verder verbeteren. Kortom: focus je op waar je goed in bent ­ – níet op wat je niet kunt of wat je niet bent. Schoenmaker blijf bij je leest. Wij hebben ook met onze truien zo vaak de vraag gekregen: moeten jullie niet een kledinglijn beginnen? Nee, dan ga je alles half doen. Onze focus ligt op bier brouwen. Je moet gewoon niet iets proberen te zijn, wat je niet bent.”

Continue Reading