Canggu: hét Eldorado onder reislustig rondzwervend digirati

Ja, nu zul je misschien denken: Cath, wat is dit nou weer voor titel. Ik zou zeggen; lees lekker door en gij zult vinden.

Voor degenen die het nog niet wisten: ik ben dus een maandje overwinteren op Bali. Dat leek me wel wat. Want dat betekent 31 graden, in plaats van -2. Zon, in plaats van sneeuw. En nou ja, dat leek mij eigenlijk wel voldoende reden. En waar ga je dan naartoe? Als ‘digital nomad?’ Juist. Canggu. Het walhalla voor ons reislustige digirati. (Ja, zoek dat woord maar eens ff op. Heb ik ook gedaan. En ik vind dit eigenlijk veel leuker dan ‘digital nomad’). Maar de hamvraag: is het echt zó fantastisch leuk als mensen zeggen?

‘Digital nomad’ zet ik tussen aanhalingstekens, want ik begin onderhand stiekem een beetje jeuk te krijgen van deze term. (Sorry voor alle digital nomads die zich nu beledigd voelen). Maar, hoe dan ook, ik begin het te begrijpen. Je kunt natuurlijk lekker melancholisch zeggen dat ‘iedereen al naar Bali gaat’ en dat het nu echt ‘been there, done that’ is. Maar ja hoi! Canggu ís ook gewoon een mega fijne plek om voor een maandje naartoe te vluchten. Weg uit het razende leven in Amsterdam. Hier kun je met je slippers, flamingo-shorts en Hawaii shirt naar werk. Sip je aan een dragonfruit juice terwijl je turend over je laptopscherm uitkijkt op een uitnodigende verkoelende pool. Is je ontbijt elke dag een feest op je bord, voor slechts een paar euro. En woon je in een villa, gewoon omdat dat kan.

Maar, eerlijk is eerlijk. Na 26 uur reizen per tram, trein, vliegtuig, nog een vliegtuig, en een taxi, met als bonus een jetlag door 7 uur tijdverschil, was het wel even acclimatiseren. Tja, dat ga ik niet romantiseren. Maar al na twee dagen had ik het door. Waarom iedereen praat over Canggu als een soort heilige graal onder de tropische digitale nomaden dorpen. Waarom het nu al maanden, onverslagen, die eerste plek op Nomadlist trotseert. En waarom iedereen hier na een maand denkt: dikke later, ik ga #nooitmeernaarhuis. Maar dan ook nog eens voor het ‘echie.’ Ze gaan namelijk écht niet meer naar huis. En ik geef ze groot gelijk.

Als een God op Bali
Een massage? 3 euro en 16 cent. Instagramwaardige smoothiebowl met een hele wildernis aan tropisch fruit? 4 euro zoveel. Huur? Iets meer dan 500 euro voor een plekkie in een villa (slaapkamer + eigen badkamer). Oh, en een zwembad én sprookjesachtige jungle tuin. En de zonsondergangen? Ja lekker cheesy, maar die zijn hier gewoon onbetaalbaar. Welkom in Canggu – het digital nomad hart van Bali.

Je vraagt je dan toch ff af, wat je in hemelsnaam in Amsterdam doet. Met die 800 euro aan maandelijkse huur voor je gedeelde dwergappartement. Je massages voor 85 euro per 30 minuten. Je  brekkies buiten de deur voor vier keer zoveel. En waarom je toch steevast ruim 4,5 euro blijft neertellen voor die Starbucks koffie. Dan leef je toch liever als God op Bali, of…? Ben ik nou gek?

Dus het antwoord is: ja. Het is hier echt zo fantastisch leuk als mensen zeggen. Amsterdam, eat your heart out. Ik ruil je met liefde ‘ff’ een maandje in voor dit tropisch eldorado.