Afgelopen week ben ik weer op pad gegaan met de collectebus; centjes verzamelen voor het goede doel. En dat waren het ook echt: centjes. Tien cent. Twintig cent. JONGENS! Hier gaan we de oorlog niet mee winnen he? Natuurlijk, oorlog wil je altijd winnen, je hebt zelfs liever dat het er niet is. Zeker als deze oorlog Kanker heet.

Stelletje barbaren
Gelukkig waren er een hele hoop gulle mensen die graag doneerden. Sommigen die zelfs briefjes in de bus ‘gooide.’ Maar er zaten ook een paar minder warmhartige mensen tussen, waarvan ik dacht: REALLY? Stelletje barbaren. Met opmerkingen als: ‘Nee, sorry ik ben de oppas.’ Ja, dus? ‘Ik koop niet aan de deur. BAM.’ Vriendin, sta ik soms met een marktkraam voor je deur? En nee, ik kom ook geen bloemen bezorgen. En neeheee, ik weet ook niet hoe laat die dan wel bezorgd worden. Man, na een half uur was ik alweer toe aan m’n KitKat-break.

En toen had ik nog niet eens aangebeld bij de vrouw die Jehova getuige bleek te zijn. Iets met altijd lastig gevallen worden door KWF en vervolgens een folder in mijn hand drukken, met de tekst: ‘Komt er ooit een eind aan pijn en verdriet?’ Sure, sure, sure. Bijzonder mens. Hmmm…pot verwijt de ketel…

GO, GO, GO!
Oké, kut. Dit is natuurlijk het slechtste promotiepraatje ooit – I’m well aware. Maar, ik wil je tóch motiveren om je aan te melden als collectant voor volgend jaar. Nee, even serieus. Heeft dat zin? Nou, KWF telt al 80.000 collectanten… Dus ja dat heeft zeker zin! En zoals je leest, maak je heel wat mee. Je ontmoet ook echt leuke mensen! Op dus een enkele rare snoeshaan na. Alleen nog even leren soms je gezicht in de plooi te houden… #collecterenkunjeleren. En pssst.. hier kun je je alvast aanmelden voor volgend jaar!