Een bakkie met… Marco Knitel @Check

Marco Knitel Check

“20% groeien met 20% minder mensen? Dat is echt innovatie” vindt Marco Knitel (36) medeoprichter van het data-gedreven scooter-sharingplatform Check. Waarschijnlijk heb je ze al voorbij zien rijden: de paars-witte elektrische deelscooters die langzaamaan de grote steden in ons land veroveren. Een behoorlijke déjà vu voor de voormalig Uber-baas Nederland: “het blijft leuk om de openbare weg drie keer te zien veranderen. Met Uber, Uber Eats en nu Check overal in het straatbeeld. Nog steeds als ik een UberEats fiets of een Check zie wegrijden, denk ik: wat tof.”

Het scooter-sharingplatform ging in februari 2020 van start en nog geen maand later stond de wereld op zijn kop door Corona. Toch rijden de scooters nu rond in vier grote steden en breiden ze dit jaar nog verder uit. Hoog tijd voor een bakkie met deze inspirerende ondernemer.

‘Nu kijken we gek op, wanneer er 4 deelscooters naast elkaar staan. Ons doel is dat mensen over 5 jaar gek opkijken wanneer er 5 private auto’s naast elkaar staan’

Hoeveel Check-scooters rijden er nu rond op Nederlandse bodem?

“We zijn nu actief in vier steden, maar dit jaar hopen we verder uit te breiden. In Amsterdam hebben we nu een vergunning voor 350 scooters. Zo reed er in één klap hetzelfde aantal Check-scooters rond als Felyx.”

Ja… jullie concurrent! Of zie je dat zelf niet zo?

“Nee, je hoeft namelijk niet met elkaar te concurreren. In deze markt staan we aan de vooravond van (deel)mobiliteit, dus de vraag in hoeverre je onderscheidend bent van een andere partij is nu minder relevant. Je zit nog maar op 1 procent van de markt.”

‘Bedenk je even: één auto neemt 12m2 in en staat zo’n 23 uur per dag stil

“Over 5 tot 10 jaar wordt deelmobiliteit de standaard. We hebben het nu dus niet over concurrentie, want de markt groeit zo hard. We kunnen allemaal groeien zonder iets va elkaar af te nemen. Je kunt een oké rendement halen door gemiddeld te zijn in een groeimarkt; maar de beste zijn in een krimpende markt maakt je nog steeds een verliezer. Als ik zelf mijn tijd en energie ergens instop, wil ik dat wel in een product en in een markt waar ik zeker weet dat dit succesvol is. Met Check willen we daarom de winnaar in een groeiende markt zijn. Win-win dus.”

“Heel veel mensen hebben een auto. Ik ben niet tegen auto’s, zeker niet elektrische. Maar dat iedereen één, of zelfs meerdere auto’s in zijn bezit heeft, en zo veel ruimte inneemt, is gewoon niet meer van deze tijd.”

Oké, even terug naar jouw tijd bij Uber, want jij hebt Uber Nederland opgezet?

“Ja, ik heb inderdaad Uber en UberEats opgezet in Nederland. We zijn hier met zijn drieën echt begonnen from scratch. Ik stond in het begin zelf op Schiphol, met zelfgemaakte flyers, chauffeurs te ronselen voor Uber.”

Wat zijn de meest wijze lessen die je daaruit meenam?

“Als je werkt met alleen maar slimme, gemotiveerde mensen heb je nauwelijks managementtaken. Voor Uber, werkte ik bij corporates. Daar was ik alleen maar bezig met mensen. Ten eerste, vind ik dat dus totaal niet boeiend. Ten tweede, houd je zo’n 30 uur per week over als je niet mensen hoeft te motiveren of aan te sturen. Om die reden neem ik alleen maar mensen aan die gemotiveerd zijn. Noem het een ‘Uber-team Light.’ Ik heb echt geleerd dat je met weinig mensen veel kunt doen.”

Hoe werkt dat dan als je zo hard groeit; heb je dan niet meer personeel nodig?

“Nee, je kunt 10 man in dienst hebben of 100 man. Bij 100 man komt ook weer een HR-afdeling, marketingteam en meer kijken. Hoe kleiner je het houdt, hoe minder tijd het kost. Dat heet ‘corporate minimalism.’ Een minimalistische levensstijl, maar dan op zakelijk niveau. Je kunt echt veel automatiseren.”

‘Wij stellen ons de vraag: kunnen we ook 20% groeien met 20% minder mensen? Dat is echt innovatie’

“Bij heel veel bedrijven zit je agenda vol met meetings met ook weer 3-5 anderen mensen erbij, die achteraf vaak denken: uit dit uur was misschien 10 minuten relevant. Een dag op een gemiddeld kantoor kan heel erg voelen als een spons: ook al ben je de hele tijd bezig, je komt geen steek verder en je tijd is alsnog weg.”

Jij gaat volgens mij zelf heel zuinig om met je tijd…

“Ja. Koffiedrinken met mensen? Doe ik niet. Ik zeg echt veel nee tegen dingen.”

Gelukkig niet tegen mij, haha!

“Nee, maar dit vind ik ook leuk. Kijk, we doen bijvoorbeeld veel A/B testen voor campagnes, maar wat je niet wilt, is dat iemand hier naartoe komt om koffie te drinken en een softwareproduct te showen wat heel wellicht interessant kan zijn. Ook sommige projecten die al 6 maanden op een roadmap staan, moet je durven schrappen. Dan zijn ze blijkbaar niet belangrijk genoeg. Zelfde geldt voor meetings: ik heb elke ochtend een daily stand-up van een kwartier en twee meetings per week met het team. That’s it. Dat scheelt helft van je tijd, kun je leuke dingen voor doen in je leven.”

De groene Felyx scooters reden al even rond. Waarin dacht jij: dit kunnen wij beter?

“Kijk, je kunt twee dingen doen: iets beter doen aan de voorkant van het bedrijf (door het product er anders uit te laten zien) of aan de binnenkant – dus onder de motorkap. En dat laatste doen wij. Ons doel is om te werken met minder personeel. En alles met software en technologie op te lossen. Checkt runt eigenlijk op software en data.”

‘Groei in fte’s is bij ons een noodzakelijk kwaad’

“Felyx heeft bijvoorbeeld 100 man op de loonlijst. Wij bedenken steeds bij huidige setup en groeiperspectieven: kan dit met minder mensen? In plaats van: wie kunnen we hiervoor aannemen? En vooral: wat valt er te automatiseren? Groei in omzet is een must, maar groei in fte’s is noodzakelijk kwaad. In onze business is alles technologie en data.”

Ben jij zelf ook veel bezig met duurzaam leven?

“Ik ben hier niet ingestapt met het idee: ik wil de wereld groener maker; ik ben geen treehugger. Maar ik wil wel impact maken. Ik draag liever 5% bij aan een betere wereld op grote schaal, dan dat ik één klein dingetje heel groen maak. Ik wil wel de wereld beter achter laten dan hoe ik erop kwam. En je maakt met een paar duizend e-scooters toch meer impact dan je recycle bin thuis.”

Maar oké, je hebt dit idee. En dan? Wat waren de eerste stappen die je zette?

“Het idee was natuurlijk niet nieuw, Ik geloofde altijd al in dit product. En door de gesprekken met mijn compagnon Paul van Merrienboer (oud-manager Greenwheels) ging het leven. We hebben toen vrij snel besloten, met de investeerder, laten we dit scooter-sharingplatform opzetten.”

We zijn meteen tot executie overgegaan, in het vergunningstraject gestapt en zelf het softwareproduct samengesteld. We zijn begonnen met het zoeken van developers voor het softwareteam. Software is de backbone van dit bedrijf – je kunt bijna alle problemen oplossen met software.”

Heb je een voorbeeld?

“Voor het Operations team kunnen mensen bepalen waar batterijen in scooters moeten worden gewisseld, of je kunt mensen laten rondrijden aangestuurd door een app. Bijna alle challenges die bij deze business komen kijken, kun je met software oplossen. Dat maakt het leuk. Wij hebben voor heel Check ook maar één Marketingmanager. Als we niet zo op software zouden leunen, hadden we een heel team nodig gehad.”

‘Je ontkomt er niet aan dat je bedrijf groeit in fte’s. Maar als je een groot bedrijf runt wat niet groeit, moet je kijken wat kun je automatiseren’

Veel startups halen het niet, waar ligt dat aan denk jij?

“Niet aan het idee – dat is vaak irrelevant voor het succes. Succes heeft te maken met executie, operatie en funding. Dat heb ik wel van Uber geleerd. Uber was de 9e taxi app in Amsterdam. Waarom was Uber dan zo succesvol? Omdat het aan de binnenkant, onder motorkap, dingen anders deed. En dat geldt voor Check ook.”

Waar ben je trots op, als je terugkijkt op het hele Check-avontuur tot nu toe?

“Ik ben nog niet echt trots. Door Corona voelt het een beetje als hardlopen door de duinen. Het loopt best zwaar, en onder normale omstandigheden hadden we al gesprint op asfalt. Het voelt een beetje alsof er nog een emmer aan je been hangt. Maar ik ben wel trots op het feit dat, ondanks we al heel lang thuiswerken, we nog steeds een gevoel van saamhorigheid hebben binnen het bedrijf.”

‘Mensen hebben door Corona toch een voorkeur voor individueel vervoer in de buitenlucht’

“In het begin bij Uber, liep ik op een dag Schiphol uit en zag iemand de Uber-app openen. Dat vond ik zo tof, dan ben ik wel trots op het product. We hadden toen pas iets van 10 Ubers rijden hier, dus ik wist ook meteen dat ik geen Uber meer kon pakken, haha. En ja, dat gevoel heb ik nu ook een beetje als ik een Check-scooter zie rijden. Dan denk ik: ah wel echt leuk dat onbekende mensen je product gebruiken.”

Merken jullie veel van Corona?

“We groeien gewoon nog, alleen het had veel harder kunnen gaan. Overigens geloof ik wel dat we goed gepositioneerd zijn. Mensen hebben nu toch een voorkeur voor individueel vervoer in de buitenlucht. Je ziet nu al dat mensen liever niet de tram nemen. En een Check pakken. Ik geloof in ons product. Als ik nu een bedrijf in zalenverhuur had, had ik me op lange termijn wel zorgen gemaakt.”

Wat is nog de droom?

“Altijd blijven werken, maar alleen maar aan leuke dingen. En het leuke is dat die droom al begonnen is, 8 jaar geleden, bij Uber. Daarvoor verdiende ik geld, maar vond ik het kutwerk. Toen zag ik werk echt als…tja, werk. Sinds Uber en mijn eigen bedrijf, denk ik elke dag: dit zou ik mijn hele leven nog kunnen doen. En willen doen. Inhoudelijk uitgedaagd worden en geld verdienen.”

‘Ik wil er echt voor zorgen dat autobezit hetzelfde wordt als roken in het vliegtuig’

Wat was een (harde, maar wijze) les die je ook andere ondernemers wil meegeven?

“Meerdere! Begin geen software bedrijf zonder technical co-founder. Ook zou ik niet zo snel meer een bedrijf (red. Flowmatik) helemaal in mijn eentje beginnen. Dat is best eenzaam en je leest altijd alleen over de mensen die succesvol zijn. Maar degenen die minder succesvol zijn, zijn in sommige gevallen door een eenzame, stille lijdensweg gegaan. Romantiseer het niet.

“Tip: zoek een sparringpartner die op dezelfde manier in het bedrijf staat als jij, dat is extreem waardevol. Een les voor mezelf was dat ik graag een product maak wat ik makkelijk kan uitleggen. Ik vind het heerlijk als het tastbaar is. Flowmatik was alleen maar software. En ook een te grote markt; ik was te veel bezig met schaalbaar maken; taking over the world. Te weinig met ‘win local first.’ Ik zie het opzetten van Flowmatik en het creëren van dit SaaS-product nu als een zelf betaalde MBA. Wat ik ook geleerd heb, is hoe je met software omgaat, een software team runt, dat soort zaken. Dat is een skill set waar ik mijn hele leven wat aan heb.”

Benieuwd naar meer inspirerende ondernemersverhalen? Klik hier!

Continue Reading

Een bakkie met… Lavinia Frantzen

Lavinia Frantzen

Ze helpt vrouwen meer te leven volgens hun cyclus, weet alles van helende voeding af en ontwikkelt zelfs haar eigen recepten. Daarnaast kookt ze ook nog eens de sterren van de hemel, volledig hormoonproof. Dan heb ik het dus over powervrouw Lavinia Frantzen (34) die haar werk als hormoontherapeut & private chef op een bijzondere manier combineert. “Ik dacht vaak: wat wil ik nou eigenlijk? Maar als ik terugkijk, dan denk ik: wow, ik heb echt een supermooi pad bewandeld. Echter, als je op dat pad zit, zie je door de bomen het bos niet meer. Nu pas voel ik me echt helemaal op mijn plek en weet ik: dit is waar ik hoor te zijn.”

Deze topper mag ik sinds kort co-worker noemen op kantoor. En vrijwel meteen, vanaf dag één, was ik al zo geïntrigeerd door alle kennis die zij bezit over de impact van voeding en hormonen – dat ik wel honderd vragen op haar afvuurde. Hoog tijd dus voor een bakkie met deze bijzondere vrouw.

Lees hieronder mijn interview met Lavinia. Een must-read voor alle vrouwen (en mannen!) – als je het mij vraagt.

Hormoontherapeut, private chef en receptontwikkelaar. Wauw! Ik heb het gevoel dat hier een bijzonder verhaal achter zit…

“Ik ben 4 jaar geleden begonnen als zzp’er met een cateringbedrijf. In 2017 deed ik veel private cooking, maar ik wilde graag 1-op-1 koken voor mensen thuis en heb dat the universe ingestuurd. Zo kreeg ik ineens een aanvraag van een vrouw uit New York City. Ik heb 3 jaar voor haar gekookt, gezond en helemaal hormoonproof. Zij had allerlei intoleranties waar ik rekening mee heb gehouden. Zodoende ben ik zelf ook zo gaan eten. Zo ontstond de passie om meer hormoonproof te koken en me te richten op ‘voeden’ in plaats van ‘vullen.’ Kortom: voeding dat ook echt iets met je lichaam doet en goed is voor je spijsvertering. Ik wilde minder met vlees doen, dus ik dacht: waarom geen vegetarische catering? Dat zijn we in 2019 veel voor bedrijven gaan doen, waardoor mensen ook echt zeiden: ‘ik voel me veel fitter.’ Dit was voor mij een overduidelijk teken dat ik daar mensen mee wilde helpen, via persoonlijke begeleiding.”

Hoe was jouw reis, naar het worden van hormoontherapeut?

“Ik ben in 2018 een studie Hormoontherapie gaan volgen, daar was ik in 2019 mee klaar. Tussendoor ben ik blijven werken als private chef en bedijfscateraar, maar ik voelde steeds sterker dat ik hier echt iets mee wilde doen; vrouwen fulltime begeleiden en door voeding en lifestyle hun hormonen weer terug in balans brengen. Die motivatie kwam heel erg voort uit het werk dat ik al deed. Ik voed letterlijk mensen en krijg feedback dat ze zich beter voelen, meer productief zijn. Dat was een enorme motivatie.”

‘Als je begint met ondernemen, focus je op geld verdienen. Daarna ga je steeds meer filteren, nadenken over je ideale klant, en dan heb je de luxe om te zeggen: nee jij valt niet in mijn doelgroep’

“Ik dacht altijd, toen ik die catering deed, wat wil ik nou eigenlijk? Als ik terugkijk, denk ik: wow, ik heb echt een supermooi pad bewandeld. Maar als je op dat pad zit, zie je door de bomen het bos niet meer. Nu pas voel ik me echt helemaal op mijn plek en weet ik: dit is waar ik hoor te zijn. Het voelt nu veel meer af. Dat is mooi, zo’n reis ernaartoe. Als je begint met ondernemen, ben je gefocust op klanten en geld verdienen. Daarna ga je steeds meer filteren, nadenken over je ideale klant, en dan heb je op gegeven moment de luxe om te zeggen: nee jij valt niet in mijn doelgroep.”

‘Wij vrouwen gaan zo op in die mannencultuur, staan zó aan continu. Maar we hebben beide nodig. Mannelijke én vrouwelijke energie’

“Ik heb in het begin eten gemaakt bij mijn catering waarvan ik nu denk: dat zou ik echt nooit meer maken. Zoals mega rijke desserts met slagroom en suiker. Je hoeft niks 100 procent uit te sluiten, het gaat vooral om het minderen. Ikzelf eet bijvoorbeeld geen geraffineerde witte suikers meer, wel natuurlijke suikers met mate.”

“En begrijp me niet verkeerd, achter de schermen tijdens mijn eigen kerstdiner ga ik los op een lekker dessert. 100 procent (gezond) bestaat niet bij mij. Dat perfectionisme dat ik had, heb ik ook daardoor wel los kunnen laten. Door extreem perfectionisme kwam ik niet waar ik wilde komen. Ik durfde niks te lanceren, geen website, geen producten. Totdat mijn coach zei: ’80 procent is ook goed. Gewoon live gaan!’ En dan mailen mensen wel als iets anders willen. Toen dacht ik: Oja, je mag gewoon fouten maken in je leven!”

‘Door extreem perfectionisme kwam ik niet waar ik wilde komen. Ik durfde niks te lanceren, geen website, geen producten. Totdat mijn coach tegen mij zei: 80% is ook goed’

Wat doet een hormoon therapeut precies?

“Als hormoontherapeut werk ik met trajecten die variëren tussen de 1-3 maanden. Mijn cliënten zijn vrouwen, vaak met PCOS en een kinderwens. Maar ik begeleid ook vrouwen met klachten als acne, stress/burnout, of een milde eetstoornis in het verleden. Ik werk met mijn methode ‘eten en leven volgens je cyclus’, om deze weer terug halen. Ook al is die er (nog) niet.”

‘Ik heb ook een periode gehad met meer haar op mijn gezicht, lichamelijke haargroei, maar ook dat mijn eigen haar ging uitvallen, dat is een teken van meer testosteron en stress’

“Officieel staat ergens in jouw lichaam opgeslagen dat jij een cyclus hebt. Veel vrouwen leven niet volgens hun cyclus, maar via de 24-uursklok. De mannencultuur. Daar mogen we ook mee leven, maar het mooie is dat wij vrouwen ook nog die cyclus hebben om mee in balans te komen. Leven volgens je cyclus betekent per fase van je cyclus de juiste beweging, voeding en rustmomenten inbouwen, maar ook de fitte momenten inzetten en gebruiken waardoor je heel erg in je kracht komt te staan. Sommige vrouwen zijn al heel connected met hun lichaam, maar ook veel vrouwen missen de connectie met hun vrouwelijkheid.”

“We werken zo in die mannencultuur, staan zo aan. Doen, doen, doen. Veel vrouwen die uit balans zijn, zitten in die mannelijke energie. Ik ook. Ik zat zo in die doe-energie, maar kijk, je bent ook een vrouw die mag luisteren naar haar lijf. Een man en een vrouw hebben beide mannelijke en vrouwelijke energie nodig. Het is een balans vinden in je hormonen, maar dus ook in je vrouwelijke en mannelijke energie.”

‘Veel vrouwen leven niet volgens hun cyclus, maar via de 24-uursklok. De mannencultuur. Maar je bent ook een vrouw die mag luisteren naar haar lijf.’

“We hebben mannelijke en vrouwelijke energie. Ik heb ook een periode gehad met meer haar op mijn gezicht, lichamelijke haargroei en haar dat uitviel, dat zijn tekenen van meer testosteron en stress. Suikergevoeligheid is ook een teken. Daarom heb ik die trajecten om daar rustig naartoe te werken. Want ook verandering kan stress geven. Dat zie ik bij mijn traject, dat begint vaak met stress en weerstand, en dan wordt stap voor stap de rust ingebouwd en komt er zelfvertrouwen. Zo komt de cyclus op natuurlijke wijze terug en kunnen mensen met een kinderwens toch zwanger worden. Dat is heel mooi.”

Jij hebt zelf last van PCOS, wat houdt dat precies in?

“Geen regelmatige cyclus, cysten in je eierstokken (10 en meer) en mannelijke kenmerken (hoog androgeen gehalte) zoals overbeharing, stress, acne. Heel vaak blijft de cyclus uit, of is er sprake van hele korte menstruaties en geen eisprong. Maar die kan wel op natuurlijke wijze weer terugkomen. In de bijnieren wordt cortisol (stresshormoon) en progesteron (vrouwelijk geslachtshormoon) aangemaakt. Cortisol wordt aangemaakt door stress en krijgt dus voorrang. Wanneer er ‘gevaar’ is, is voortplanting erg lastig. We zijn gemaakt om te overleven en voort te planten, maar als je veel stress ervaart, gaat voortplanting op een laag pitje staan. Hetzelfde geldt bij een eetstoornis of burnout. Daarom word je soms ineens ongesteld als je op vakantie bent of rust neemt.”

Hoe ben je hiermee om gegaan?

“In 2014 kreeg ik diagnose PCOS, van een niet zo vriendelijke gynaecoloog. Ze maar gewoon ronduit bot. Zij zei: ‘ja, PCOS. Kom maar terug als je zwanger wilt worden.’ Ik was 26 en dacht echt nog niet na over zwanger worden. Mijn intuïtie zei: ik wil niet aan de pil – wat wel moest van haar. Toen ik moest huilen, zei ze: ‘is nergens voor nodig!’ Maar voor mij was het wel even klap in mijn gezicht. Ik dacht op mijn 16e al ik ga moeilijk kinderen kunnen krijgen, gewoon een gevoel wat ik had. Ik wilde hier toen al iets mee.”

‘We zijn gemaakt om te overleven en voort te planten, maar als je veel stress ervaart, gaat voortplanting op een laag pitje staan. Hetzelfde geldt bij een eetstoornis of burnout’

“Ik stopte met de pil en ben er veel over gaan lezen. Amerikaanse boeken, want er was weinig informatie te vinden in Nederland. Geen Instagram, niks. De pil is het advies. Je moet menstrueren, er moet namelijk een bloeding zijn. Zo moet je baarmoederslijmvlies losgelaten worden, maar als er geen cyclus is, gebeurt dat niet. Ik dacht: ik laat dan wel om het half jaar een uitstrijkje doen.”

Wat is jouw advies voor vrouwen die kampen met onregelmatige menstruatie?

“Mijn advies is: zoek een goede therapeut die jou erbij kan helpen. Advies kan geven, wat betreft je lifestyle. Om jou terug te brengen naar een natuurlijke cyclus via osteopathie of homeopathie. Zo hoeft de pil niet nodig te zijn. Ik heb 1,5 jaar geen cyclus gehad. Ik voelde me wel heel goed en ben helemaal één met mijn intuïtie. Maar ik zeg wel altijd: zoek zo snel mogelijk hulp. Ik was veel te laat met mijn orthomoleculaire therapeut. Toen ik hulp had, kwam het veel sneller in balans. Het is een hele mooie manier om één met je lichaam te worden. Met de pil voelde ik me helemaal niet connected. Het is wel ieder voor zich, ik ben er natuurlijk niet op tegen! Ik snap dat je ook wel aan de pil wilt zijn.”

‘Ik heb 1,5 jaar geen cyclus gehad. Maar ik voelde me wel heel goed en ben helemaal één met mijn intuïtie’

Wat waren grootste verschillen nadat je stopte met de pil?

“Ik kwam heel erg aan in gewicht en raakte dat ook heel moeilijk weer kwijt. Wat ik ook deed, het bleef eraan. Ik kreeg last van acne, ‘watten in me hoofd,’ was vermoeid en had stemmingswisselingen. Iedereen zei: super chill, stoppen met de pil, val je af, etc. Maar met PCOS niet. Dan gebeurt er het tegenovergestelde. Van PCOS kom je nooit helemaal af, maar je kunt er wel mee leren leven. Daarnaast heeft het me echt een veel mooier mens maakt. De pil maakte me afgevlakt. Ik had een laag libido en ook echt last van stemmingswisselingen. In mijn stopweek had ik wel weer een hoog libido – superirritant want dat is niet het moment, haha! Toen dacht ik wel: ik wil hier echt iets mee doen, maar zat toen nog middenin de bloei van mijn leven. Ik weet nu dat alcohol, en mijn levensstijl destijds, ook echt veel invloed heeft gehad op mijn PCOS.”

‘Het is een hele mooie manier om één met je lichaam te worden. Met de pil voelde ik me helemaal niet connected’

Waar krijg jij lichtjes van in je ogen?

“Wanneer mijn traject resultaat boekt en iemand stuurt: ‘ik ben weer ongesteld na 5 jaar!’ Dan denk ik wel: YES! Op mijn cursus ‘Eten en leven volgens je cyclus’ krijg ik ook zulke mooie reviews. Mooi om te zien dat vrouwen op een natuurlijke wijze hun hormonen zelf kunnen herstellen.”

‘Het maakt me enorm trots wanneer ik zie dat vrouwen zelf op natuurlijke wijze hun hormoonbalans kunnen herstellen’

Wat was jouw drive om te gaan ondernemen?

“De vrijheid om te kunnen reizen en te gaan en staan waar ik wil. Het liefst zit ik elk jaar een maand in het buitenland. Al maak ik nu als zelfstandig hormoontherapeut veel meer uren dan in loondienst, het voelt niet als werken. Van 9 tot 5 is niets voor mij. Ik start langzaam op en dan in de middag ben ik het meest productief. Ik kan gewoon niet voor een baas werken – ik ging echt te veel in discussie. In loondienst voelde ik ook altijd een bepaalde weerstand, wanneer iemand mij vertelt wat ik moet doen. Ik kan prima tegen regels, maar ik wil zelf bepalen hoe ik het doe.”

Waar ben je het meest trots op?

“Dat ik vanaf moment één voor mezelf heb kunnen zorgen. Daar ben ik echt trots op. En dat ik ervoor heb gekozen voltijd hormoontherapeut te worden. Ik had ergens toch een overtuiging dat ik niet genoeg werk zou vinden…”

Als ik 1 ding anders had kunnen doen…?

“Meer vertrouwen op mijn intuïtie. Ik heb zoveel dingen tóch gedaan waarvan ik eigenlijk dacht: ‘dit is geen goed idee.’ Maar juist door dat te doen en dat slechte gevoel te krijgen, weet ik nu wel het onderscheid en herken ik het. Het heeft wat langer geduurd, maar ik geloof wel dat dit de juiste timing is. Nog steeds maak ik wel eens een foutje, maar die big mistakes voel ik nu wel echt aan.”

Hoe vind jij rust in het drukke leven als ondernemer?

“Ik bouw het in, in mijn agenda. Maar ik zorg ook dat ik voldoende beweeg. Ik leef heel erg volgens mijn cyclus. Nu ben ik ongesteld bijvoorbeeld, en heb ik een reikibehandeling ingepland einde dag als selfcare-moment. Maar dagelijks je telefoon niet meteen aanzetten, is ook wel echt een tip. Wees eerst even rustig een uurtje met jezelf, ga dan pas voor de buitenwereld ‘open.’ Ik maak ook het liefst in de ochtend een wandelingetje om even wakker te worden. En dan ook ’s middags en einde middag. Juist die micropauzes, schermen even weg, focus op ademhaling of een korte meditatie, helpen zo erg.”

Tot slot: als hormoontherapeut, wat wil je graag vrouwelijke ondernemers meegeven?

“Genoeg selfcare toepassen en meer in lijn komen met je intuïtie – als dat nu nog niet zo is. Werk samen met like-minded vrouwen, zoek mensen bij wie je een fijn gevoel krijgt en versterk elkaar! Ik zie toch vaak nog jaloezie en afgunst onder vrouwen onderling, terwijl je ook zo veel kunt leren van elkaar. We zijn allemaal mensen, juist door elkaar te helpen en te steunen, creëer je een prachtig netwerk waarin je van elkaar kunt leren.”

Hungry for more inspirerende ondernemersverhalen? Klik hier!

Continue Reading

Een bakkie met… Merel van der Wouden @Blackbird Negotiations

Bakkie met Merel van der Wouden

Twee jaar geleden zei ze haar consultancy baan in Canada vaarwel, beëindigde haar relatie en vertrok naar Bali. Inmiddels runt deze powervrouw een succesvol bedrijf, coachte ze al ruim 150 vrouwen in succesvol onderhandelen en heeft ze een TEDx Talk op haar naam staan. ‘Nee’ zeggen? Daar draait ze haar hand niet voor om. Dan heb ik het natuurlijk over onderhandelcoach Merel van der Wouden (33), die zelfs in deze gekke Corona tijd haar beste maand ooit draaide.

Daar wilde ik natuurlijk meer over horen. Met name over haar passie voor gelijkheid en het dichten van de loonkloof. Je leest hieronder haar bijzondere ondernemersreis tot nu toe!

‘Eigenlijk zat het er altijd al in – dat onderhandelen. Het komt natuurlijk. Ik ben altijd goed geweest in grenzen aangeven en ‘nee’ zeggen’

Onderhandelen is dus zeg maar echt jouw ding. Hoe is dat zo gekomen?

“Gelijkheid en opkomen voor waar je voor staat, zat er al van jongs af aan in. Zo kwam ik als kind al op voor de rechten van de dieren. Ik ging als 7-jarig meisje langs de deuren en verzamelde handtekeningen tegen stierengevechten. Uiteindelijk ben ik Rechten gaan studeren. En tot op een zeker moment onderhandelde ik eigenlijk van alles. Tijdens mijn eerste baantje was ik de enige die de wc niet schoonmaakte. Ik zag heel goed waar de waarde zat, waar ik kon schuiven en wat er mogelijk was. Ook toen ik in de advocatuur werkzaam was, op de Zuidas, ging ik als enige stage lopen in Singapore. HR zei: dat is niet mogelijk, maar ik had een partner hierover gesproken en dacht: ik probeer het gewoon. Ik zie altijd mogelijkheden. Het is eigenlijk heel duidelijk communiceren en vragen wat je wilt. En als het een ‘nee’ wordt, ook oké. Maar dan heb je er wel alles aan gedaan.”

Wat is het moment dat je dacht: ik moet hier iets mee gaan doen?

“Toen ik een baan aangeboden kreeg in Canada in consultancy, ben ik strategisch gaan nadenken over onderhandelen. Ineens wordt er gevraagd of je wilt emigreren, terwijl je hier je leventje hebt. Toen dacht ik: hoe ga ik dit aanpakken? Ik heb goed onderzoek gedaan; bedacht wat ik waard ben en wat ik wil verdienen. Ik wilde me laten vertellen door een leidinggevende die zei: dit kan ik je bieden. Zodoende heb ik uitgezocht wat mijn marktwaarde was en zelf een eerste voorstel gedaan. Toen dacht ik: dit ga ik vaker proberen.”

‘Ik onderhandelde eigenlijk van alles. Tijdens mijn eerste baantje was ik de enige die niet de wc niet schoonmaakte. Ik zag toen al heel goed waar de waarde zat en waar ik kon schuiven’

En, met succes dus?

“Ja, zeker. Mijn CEO zei: ‘jij moet echt iets doen met onderhandelen. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zo goed is hierin.’ Toen dacht ik: ja! Ik wil werken met ambitieuze vrouwen. Leren nee zeggen en opkomen voor je rechten. En vooral: durven vragen wat je waard bent. Ik heb een business coach in handen genomen. Samen hebben we gekeken waar mijn kracht lag en waar een verdienmodel in zit. Zo is mijn pro-actieve onderhandelmethode geboren. Maar eigenlijk zat het er altijd al in – dat onderhandelen. Het komt een soort van natuurlijk. Ik ben altijd goed geweest in grenzen aangeven en nee zeggen.”

Ik vind vooral dat ‘nee’ zeggen zo moeilijk…

“Dat kun je leren, op basis van gevoel. Ik doe het stapsgewijs voor coaching. Ik voel, onderzoek en kijk of dat klopt. We leven in een wereld waar we alles onderbouwd willen hebben. Maar uiteindelijk neem je een beslissing altijd op gevoel. Alleen heb je daar niet genoeg aan bij onderhandelen. Met deze methode kun je het óók onderbouwen.”

‘Ik geloof echt in courage over comfort’

Waarom hing je je vaste contract in Toronto uiteindelijk aan de wilgen?

“Na 4 jaar Canada – heel leuk leven overigens! – voelde ik dat het niet genoeg was. Ik werkte in een grijze mannenwereld, waar alles volgens bepaalde regels ging. Zo werd verwacht dat je om 09.00 uur aanwezig was en niet voor 19.00 uur weg. Daar paste ik niet in. Als ik geleverd heb, dan ga ik. Ik hield niet van in-en uitklokken. Dus daar onderhandelde ik ook al, over mijn werktijden. Ik trainde bijvoorbeeld voor de marathon en glipte er tussenuit om te trainen. Terwijl we op een grote klus zaten en de rest tot 22.00 uur aan dat bureau bleef zitten.”

‘Ik miste iets, iets goeds doen voor deze wereld. En dacht: waar is dat kleine activistje gebleven, die de deuren langs ging voor handtekeningen tegen stierenvechten?’

“Ik werkte aan miljoenenprojecten voor banken en dacht ineens: ‘waar is mijn gelijkwaardigheid-gevoel gebleven? Dat kleine activistje die de deuren langs ging voor handtekeningen tegen stierenvechten? Doe ik er wel toe in deze wereld? Wat is mijn purpose?’ Het was niet impactvol genoeg. Ik vond het hele corporate wereldje plots verstikkend aanvoelen. Alles moest volgens dezelfde regels; op dezelfde manier – heel beperkend. Ik heb het ook heel leuk heb gehad, maar wilde graag meer vrijheid voor mezelf.”

Merel van der Wouden
Jesje Veling Photography

Wat was het moment dat je echt dacht: ik stop hiermee?

“Ik was op een yoga evenement in Toronto en daar was een nieuw watermerk FLOW. Zij hadden een challenge waarbij je een trip naar Hawaii kon winnen als je een foto postte. Ik ben heel goed in manifesteren en visualiseren en dacht: wij gaan deze trip gewoon winnen! Ik had een foto gepost en uiteindelijk nog die trip gewonnen ook, ter waarde van € 10.000. We vertrokken met drie vrienden naar Hawaii, waar we tickets kregen voor het yoga event Wanderlust. Daar komen alleen maar mensen die hun corporate baan opzeggen. En toen kwam het besef bij mij. Ik ontmoette DavidJi; een voormalige investment banker uit NYC die nu yogi is en expert op het gebied van breathwork en meditatie. En ik kon alleen maar denken: ik moet stoppen. Ik wil echt wat anders. Ik voelde het in mijn lijf, ik moest gewoon huilen.”

‘Vrouwen kunnen nét zo goed onderhandelen als mannen, het pakt voor hen alleen vaak anders uit. Dit heeft nog altijd te maken met onze maatschappij en de stereotypering rondom vrouwen’

Twee jaar geleden startte je Black Bird Negotiations, jouw bedrijf. In mijn ogen heb je al zó veel bereikt in die twee jaar. Kun je een beetje trots zijn op jezelf?

“Vind ik wel een beetje moeilijk.”

Waarom?

“Kijk, natuurlijk weet ik wel dat als ik terugkijk naar wat ik opschreef twee jaar geleden en kijk naar wat ik nu heb – ik trots mag zijn. Ik leef ik echt het leven dat ik heel graag wilde. Toch kijk je vaak naar de toekomst. Dat is aan de ene kant een valkuil, maar tegelijkertijd ook de reden dat je zo goed groeit. Eerst vierde ik hoogtepunten niet, maar nu na twee jaar heb ik iedereen een kaartje gestuurd om te bedanken. Als mensen mij volgen, kijk ik bij iedereen wie dat is. Ik had ook kunnen denken: shit, waarom zijn het er niet meer? Maar ik check nu elk profiel en denk: hee wat tof dat jij mij volgt. Daarnaast leer ik heel veel van mijn gratitude journal.”

Aan de ene kant zie je dat vrouwen letterlijk de prijs betalen als ze sterk een onderhandeling in gaan. Maar de andere kant van de medaille is dat we het niet vragen’

Waarom denk jij dat mannen nog altijd beter uit een onderhandeling komen dan vrouwen?

“Het is niet zo dat mannen beter zijn in onderhandelen dan vrouwen. Dat blijkt ook uit onderzoek van de Harvard Business Review.  Het heeft nog altijd te maken met hoe onze maatschappij in elkaar zit. De stereotypering rondom vrouwen leeft nog steeds; het gedrag dat we van mannen accepteren; de zorgtaken die oneerlijk verdeeld zijn. Als mannen om salarisverhoging vragen, is het sneller oké. Terwijl onderzoek uitwijst dat vrouwen letterlijk de prijs betalen als ze sterk een onderhandeling in gaan. Maar de andere kant van de medaille is dat we het ook niet vragen. ‘Be the change you want to see in the world.’ Je moet ergens beginnen.”

‘Als jong meisje moet je lief zijn, wie vraagt wordt overgeslagen. Dat zit er al heel jong in en werkt ook gewoon door in het bedrijfsleven’

“Mannen zien het als een spel, vrouwen niet. Wij zijn empathisch en voelen dat wanneer we sterk onderhandelen, het wel eens verkeerd kan uitpakken. Dit hangt weer samen met gender issues. We kunnen sterk onderhandelen als vrouw, alleen pakt het anders uit. Het zit minder in onze cultuur. Jongens zijn stoer, meisjes moeten lief zijn. Niet schreeuwen. En wie vraagt wordt overgeslagen. Dat zit er al heel jong in en werkt gewoon door in het bedrijfsleven. Heel jammer.”

Als jij een vrouw coacht die wordt ondergewaardeerd en keer op keer ‘nee’ verkocht krijgt, wat is dan jouw advies?

“Bedenk je hoe graag je er eigenlijk nog wilt werken, als je continu niet wordt gewaardeerd. Als je elke keer onderhandelt en je krijgt steeds ‘nee’ te horen, waarom zit je er dan nog? Je niet gewaardeerd voelen is zo naar en leidt uiteindelijk altijd tot weggaan. Waardering zit niet alleen in geld, maar ook in dat schouderklopje. Ik zeg altijd: als zij continu nee zeggen, wanneer zeg jij dan nee? Wat is jouw grens?”

Merel van der Wouden
Marieke van Dulmen

Hoe is deze gekke Corona-tijd voor jou?

“Ja, wel een uitdaging. Vooral omdat ik al veel online deed, ook op Bali al, wilde ik in Amsterdam meer die offline connectie aangaan. Daardoor had ik veel live evenement staan waar ik zou gaan spreken. Die werden gecanceld, dat was balen. Maar toch was maart mijn beste maand ooit. Ik zou eigenlijk mijn omzet verdubbelen, maar dat gaat hem niet worden. Het is dus een uitdaging, maar een mooie les in loslaten en vertrouwen. Ik kan er nogal een handje van hebben dingen te willen controleren, maar controle is schijnveiligheid. Het enige waar ik controle over heb, is hoe ik met een situatie omga. En niet hoe anderen dit doen. Het is tevens een goede les in omgaan met onzekerheid en angst voor mij. Maar zolang ik er positief in blijf staan, en me omring met goede mensen, komt het goed.”

‘Deze Corona-periode is een mooie les in loslaten en vertrouwen hebben’

“Daarnaast is het ook wel een tijd van reflectie. Ga eens bij jezelf na: is dit nog wat je wilt doen? Zit je op het juiste pad? Normaal razen we allemaal een beetje door. Ik heb veel veranderd en ga veel verandering doorvoeren, vooral zakelijk. Maar ook privé, qua vriendschappen. Door Corona kwam het vergrootglas te liggen op wat je nu hebt: gezondheid, familie en vrienden. En natuurlijk werk doen dat je leuk vindt. De rest wordt minder belangrijk en valt weg.

Waar krijg jij zelf echt jeuk van tijdens een onderhandeling?

“Wanneer de klant niet de waarde erkent van jouw kant. ‘Kost jou niet zoveel tijd toch?’ hoor je dan. Bijvoorbeeld bij influencer deals. Dat vind ik heel lastig met onderhandelen, maar dat doe ik gelukkig inmiddels niet meer zelf. Of wanneer mensen zeggen: my way or the high way. Dat vind ik ook zo lastig. Maar aan de andere kant denk ik, maakt het ook wel weer makkelijk: dan niet.”

Als je terugkijkt op de afgelopen twee jaar, waar ben je dan het meest trots op?

“Dat ik altijd mijn hart volg. Ik leef het leven dat ik wil, hoe moeilijk soms ook. Op mijn 30e zegde ik mijn baan op, verhuisde naar Bali en zei mijn relatie gedag na 5 jaar. Daar zit je dan ineens op een eiland zonder baan en vriend, maar ik ben zo blij dat ik dat dan tóch doe. Het was de beste keus ooit. Nu heb ik die man die wilde. Ik ga altijd voor wat ik echt wil. Zo ging ik als enige van al mijn vriendinnen naar een andere middelbare school, terwijl alle meisjes elkaar achternagingen. Courage over comfort, daar ben ik groot voorstander van. Wel ga ik proberen nog wat liever voor mezelf te zijn, wat meer te luisteren.”

Wat was een goede, maar harde les?

“Mijn grootste les is dat ik niet naar mijn intuïtie luisterde. Niet naar mijn gevoel. Dat heeft nooit goed uitgepakt. Mijn lijf weet altijd wat het beste is voor mij. Als ik daar niet naar luister, gaat het fout. Zo ben ik ooit gaan samenwonen met een kennis en dat werd één groot drama.”

Hoe zorg jij ervoor dat het ondernemerswereldje je niet opslokt? Waar vind jij je ontspanning?

“Ik wil nog meer vertrouwen op mijn intuïtie en mijn gut feeling. Ik kan niet in die power-stand als ik niet opgeladen ben. Ik mediteer, doe yoga en ik slaap heel veel – meestal 9 uur. Daarnaast schrijf ik gratitude lists in de avond en ben ik heel veel buiten. Ik moet echt connected zijn met de natuur. Alsnog zijn grenzen stellen soms mijn valkuil. Daarnaast weet ik dat ik lang ‘aan’ kan staan, maar ik probeer daar een balans in te vinden. Als ik de beste versie van mezelf wil zijn, moet ik me omringen met de juiste mensen, geen nieuws kijken en fijne boeken lezen.

‘Mijn grootste les is dat ik niet naar mijn intuïtie heb geluisterd, niet naar mijn gevoel. Dat heeft nooit goed uitgepakt’

Ik heb ook twee weken geleden afstand gedaan van een goede vriendin. Dat past niet meer in mijn leven. ‘Nee’ zeggen vind ik het allerbelangrijkste dat er is. Zakelijk gezien ben ik daar goed in, privé wat minder. Ik ben heel empathisch en gevoelig, dat is krachtig maar soms ook lastig. Ik kan er ook voor iemand zijn, maar moet er soms ook voor mezelf zijn. Anders kan ik er simpelweg niet meer voor iemand anders zijn.”

Wil je ooit weer naar het buitenland (als deze hele madness voorbij is)?

“Ja, alleen heb ik nu echt mijn plekje heb gevonden in Amsterdam. Na 5 jaar in het buitenland, waar ik heel lekker ging op vrijheid, ga ik nu heel erg goed op de structuur. En het hebben van één thuis, één basis. Vijf jaar in het buitenland is echt lang.”

Je ultieme tip voor ondernemers?

“Vertrouw op je intuïtie en creëer de juiste mensen om je heen. Een community van de juiste mensen met ervaring en mindset, die ook potentie in jou zien. Die mogen best realistisch zijn en eerlijk. Ondernemen alleen is niet makkelijk. Maar ik zeg wel altijd: start before you’re ready. Begin gewoon!”

Meer inspirerende ondernemersverhalen lezen? Klik hier.

Continue Reading