Grappig, vroeger dacht ik: wow, als je 28 bent, dan heb je het goed voor elkaar. Dan ben je écht volwassen, heb je je eigen appartement, mét inloopkast. Inclusief bruine labrador pup en auto voor de deur. Plus, natuurlijk: a killer job. Mijn huidige status? Ja, da’s lachen.

Ik huur een kamer waar ik in september weer uitgebonjourd wordt. Zekers te weten dat ik geen inloopkast heb en die puppy is in de verste verte niet te bekennen. Er staat geen auto voor de deur, maar een zevende-hands-omafiets, waarvan de afkomst merkwaardig is. Maar, die killer job, die komt dan wel weer behoorlijk in de buurt!

Kortom: niets is zoals ik dat op mijn 15e had bedacht. Is dat erg? Nee. Ik houd wel van een beetje avontuur, daar heb ik tenslotte ook voor gekozen. Maar dat wonen in Amsterdam, vind ik tegenwoordig toch wel een dingetje.

Digitale nomade in eigen stad
Het is geen verrassing dat het huren van een woonruimte in onze hoofdstad tegenwoordig niet zo grappig meer is. Zowel de zoektocht (helemaal als beginnend ondernemer of ZZP’er!), als die torentjes hoge huurprijzen niet, waarvan je ook prima een weekje op vakantie had gekund. Naar Ibiza. Of Tel Aviv, als je last hebt van de hipster-koorts.

We vinden het tegenwoordig ook meer dan normaal om zo’n 850 euro neer te tellen voor een kamer per maand. Een kamer hè, jongens. Meine güte. Misschien moet ik een digitale nomade worden. Gewoon hier in Amsterdam.

Tipi tent in Koog aan de Zaan
Lieve mensen, mochten jullie nou iets weten van een leuke woonruimte of appartement dat vrijkomt rond augustus/september: bel, schreeuw, app of stuur een postduif, maar make sure you holla at me! Zo niet, ook oké. Dan volgt later mijn nieuwe adres in een post op Facebook of Insta story, vanuit mijn nieuwe tipi tent in Koog aan de Zaan. Óf luxueuze hut in bungalowpark de Egelshoek. Ik ben er nog niet helemaal uit.